Podstawowe grupy wyrobów, w których stosuje się ceramikę to naczynia (talerze, filiżanki), materiały budowlane (cegły, dachówki, płytki ścienne i podłogowe, ceramika sanitarna), szkło, materiały ogniotrwałe (wyłożenia i elementy grzejne pieców, materiały ścierne.
Ceramika ma zastosowanie również jako biomateriały (implanty), izolatory elektryczne i inne materiały dla elektroniki (półprzewodniki, nadprzewodniki), sensory temperatury, ciśnienia i przepływu, światłowody, okienka optyczne, osłony pojazdów kosmicznych, elementy armatury.
Na właściwości końcowe wyrobów z ceramiki ma wpływ charakterystyka proszków ceramicznych używanych do produkcji. Przygotowanie proszków, tj. ich rozdrobnienie (wielkość ziarna i rozrzut tej wielkości), jego czystość chemiczna i fazowa, kształt i stan powierzchni (morfologia) ziaren, decydują o zachowaniu proszków w czasie formowania. Proszki o znacznie zróżnicowanej wielkości ziarna mogą ulegać segregacji podczas formowania dając w efekcie wyrób niejednorodnie zagęszczony.